Сайру гашт ва истироҳат низ як ҷузъи маданият буда, дар асоси меъёрҳои ахлокӣ мебошад . Ҳар як оилаи солим дар баробари кору фаъолият, барои сайру гашт ва истироҳат низ вақт ҷудо менамояд. Истироҳат, сайру гашт ба одам руҳу равону тоза мебахшад. Бояд онро дурусту окилона истифода бурд.Фароғату истироҳат бо хароҷоти моддӣ алокамандии зич доранд.
Масалан, дар лахзаи бекорӣ ва ё хастагӣ ба ба ҳавои тоза баромада нафаси чуқур кашида аз манфият холи нест. Истироҳат мафҳумест, ки маънои васеъ дорад. Яке аз самтҳои оромиши асаб ин аз истироҳат ва фароғати ба маврид вобастагӣ дорад.